“Ga toch eens zitten” 

Ik hoor het geregeld. Mensen die vinden dat je altijd maar doorgaat. Maar wat is eigenlijk stilzitten. Gewoon zijn. Je zit, doet niks zichtbaars. Maar ook dan gebeurt er nog heel veel. Je kan zitten denken aan een programma of verslag, aan je eigen zelfontwikkeling, mijmeren en laten komen wat er omhoog komt in je hoofd. Maar je kan ook zitten malen, doemdenken, peinzen en piekeren. De beleving is anders, maar het ziet er aan de buitenkant weer hetzelfde uit.

Het gaat dus eigenlijk niet zozeer om de actie van DOEN, alswel om HOE je iets doet. Met aandacht, met je gehele aanwezigheid. Zijn, daar waar je bent, doen met volledige aandacht in het moment. Eén met alles. Van binnenuit... 

En zo ken je vast nog meer uitspraken. 

DOE-N-IETS

Doen is er altijd, zelfs als je niks doet doe je iets. Je denkt, je laat zijn, je focust op niks, op je adem, op je … vul maar in. Je bent, je leeft, je bent aanwezig. En zo ontstond bij mij: Doe-n-iets. Doe niets en we doen iets. Doe niets en er is ruimte dat er iets ontstaat. Zo kom je tot iets. Iets waardevols, moeiteloos en vanzelf. 

Voel je de spanning, de ingehouden start van 'iets'

En precies op de scheidslijn tussen iets en niets, daar ontstaat de beweging. Daar begint de actie van een beweging. Echter soms zijn we zo aan het doen, gaan we op in de beweging dat we het begin volledig overslaan en van de ene actie direct overgaan in de volgende. Een beweging niet afmaken tot dit niets. Tot het volledig ZIJN zonder actie. Noem het ontspanning, loslaten, beginpunt, laten zijn… begrijp je me? 

Voordat er actie komt, doe je niets, maar is er iets. En van daaruit ontstaat er een beweging, een richting, een actie die leidt tot iets… 

Heenweg en terugweg

Een actie is als een punt in tijd, een moment waarop iets begint. De terugweg, het teruggaan naar dit beginpunt van niets, is een traject. Gaat langzamer, vervloeiender en eindigt vager. Alsof de beweging langzaam oplost. Alsof je telkens in je lijf nog meer kan laten om tot dat niets te komen, alvorens de actie weer begint op een duidelijk punt.

Het beginpunt is door dit langzame vervloeien van de terugweg ook telkens anders. Het is geen constante waar vandaan je iedere keer weer begint. Elke beweging beloofd je een ervaring en beloofd dat er iets wordt verrijkt in jou. En telkens weer als je iets wilt herhalen, is het toch anders. Daardoor is alles altijd nieuw, alles een ontdekking en een verrijking voor jezelf. 

Tijd dus om dit beginpunt eens goed onder de loep te leggen. Van begin tot eind :-)