En over de 'waarom' vraag die geen antwoord geeft. Nou, dat klopte wel, maar gaandeweg het proces waarin ik zit komt er een antwoord dat zich aandient.
Waarom? Omdat de vorm niet meer bij mij past.
Waarom? omdat er een andere weg is die beter past.
Waarom? Omdat jij als mens nog veel meer weet en kan neerzetten als je de tijd en ruimte krijgt.
Waarom? Omdat jouw kennis gedeeld mag worden.
Nou, zo kan ik nog wel even doorgaan... er zijn antwoorden die komen, ergens uit mijn diepte.
En toen ineens kwam er een moment waarop ik mijzelf voelde staan op een kantelpunt. Ik was er klaar mee geduld te hebben, vertrouwen te houden. Waarin? Waarop? Het begon te voelen als zwemmen tegen de stroom in. Ik zag de mogelijkheden van de afgelopen maanden en was er klaar mee. Zo ga ik niet nog 2 maanden verder. Op dat moment zag ik een tekst:
“Je kan pas loslaten als je stopt met vasthouden”
Ik nam een besluit. Als dit niet goed meer voelt, dan klopt de vorm niet meer bij mij. Laat ik weer eens ‘out of the box’ gaan denken.
